پردازنده
واحد پردازش مرکزی (به انگلیسی: Central Processing Unit) یا پردازنده (به انگلیسی: Processor)، یکی از اجزاء رایانه است که فرامین و اطلاعات را پردازش می‌کند. به اختصار به آن سی پی یو (CPU) واحدهای پردازش مرکزی میگویند. ویژگی پایه‌ای قابل برنامه‌ریزی شدن را در رایانه‌های دیجیتال فراهم می‌کنند، و یکی از مهم‌ترین اجزاء رایانه‌اند. یک پردازندهٔ مرکزی، مداری یکپارچه است که معمولاً به عنوان ریزپردازنده شناخته می‌شود. امروزه عبارت CPU معمولاً برای ریزپردازنده‌ها به کار می‌رود.
عبارت «Central Processor Unit» (واحد پردازندهٔ مرکزی) یک ردهٔ خاص از ماشین را معرفی می‌کند که می‌تواند برنامه‌های رایانه را اجرا کند. این عبارت گسترده را می‌توان به راحتی به بسیاری از رایانه‌هایی که بسیار قبل‌تر از عبارت "CPU" به وجود آمده بودند نیز تعمیم داد. به هر حال این عبارت و شروع استفاده از آن در صنعت رایانه، از اوایل سال ۱۹۶۰ رایج شد. شکل، طراحی و پیاده‌سازی پردازنده‌ها نسبت به طراحی اولیه آن‌ها تغییر کرده‌است ولی عملگرهای بنیادی آن‌ها همچنان به همان شکل باقی مانده‌است.